Powiedziałabym, że jest to dla mnie temat rzeka. Zajęcia taneczne rozwijają bardzo dużo ukrytych umiejętności i wiele ważnych cech poza samym tańcem, ale postaram się ograniczyć do sześciu, moim zdaniem najważniejszych.
1. Pewność siebie.
Kocham swoją pracę nie tylko dlatego, że po prostu kocham taniec ale też właśnie za to, że mogę obserwować przemiany. Przemiany wewnętrzne jakie zachodzą w dzieciach, które na pierwszych zajęciach trzymały się kurczowo nogi rodzica, a po kilku miesiącach błyszczą na scenie i robią furorę. Młode dziewczyny, które przychodzą pełne kompleksów, a po pewnym czasie totalnie nie przejmują się opinią innych i wychodzą na scenę z podniesioną głową. Transformacje obserwuję nie tylko w dzieciach i młodzieży, ale też w kobietach, które przychodzą do nas na zajęcia, zaczynają wierzyć w siebie i odkrywają (czasem na nowo) swoją kobiecość. To są te momenty, w których wiesz, że robisz coś dobrze i uczysz nie tylko tańca. ️
2. Umiejętność pracy w grupie.
Praca w grupie jest tak samo wpisana w taniec, jak poruszanie stopami ️ Jesteś członkiem danej ekipy, a żeby ona dobrze funkcjonowała każdy członek musi mieć swoje zadania. W choreografii każdy zna swoje miejsce, wie gdzie się przemieścić w każdej zmianie ustawienia, tak żeby wszystko grało, żeby nie wejść nikomu w drogę i nie przeszkodzić w wykonaniu swojej roli. Zupełnie jak w życiu. Wspólne pokazy, wyjazdy na zawody to jest dopiero szkoła pracy w grupie. Tancerze wychodzą z tej lekcji z testami zdanymi na 5, bo wiedzą, że niektóre rzeczy można osiągnąć tylko i wyłącznie wspólnie.
3. Samodzielność.
Nie zliczę ile razy widziałam sytuację w stylu: przed pierwszymi zajęciami płacz za mamą a po godzinie,, mama możesz już iść,, Przedstawiłam to w dużym skrócie, ale to jest po prostu autentyczna, powtarzająca się sytuacja. 🤷♀️ :D
4. Empatia
Nigdy nie jest tak, że wygrywają wszyscy. Tancerze jadą na tym samym wózku. Wiedzą co znaczy przegrać, wiedzą co znaczy wygrać, jakie emocje się z tym wiążą. Łatwiej jest im dodać otuchy młodszej koleżance przed jej pierwszym występem, z prostego względu - oni też byli na jej miejscu, wiedzą jak to jest. Właśnie z tych powodów powstają też grupy wsparcia - ludzie potrzebują poczucia, że jest ktoś kto czuje, myśli podobnie i ma podobne problemy. Taniec zaspokaja również i tą potrzebę - przynależności do grupy. Często powtarzam, że taniec jest dobrą terapią, ale oprócz tego, że poprawiamy swoją kondycję, koordynację ruchową, umiejętności taneczne, mamy lepsze zdrowie i więcej energii to poznajemy też nowych ludzi, często tworzą się przyjaźnie na całe życie. Wiem co mówię, w swojej 21 letniej karierze byłam świadkiem wielu takich.
5. Łatwiejsze nawiązywanie kontaktów i nowych przyjaźni.
Nie każde dziecko ma taką wrodzoną łatwość w nawiązywaniu zwykłej rozmowy. Przykładowo mój mąż z tym się urodził, mój syn całe szczęście ma to po nim ️ ale ja musiałam się tego nauczyć i nauczyłam, właśnie poprzez taniec. Beyonce moja idolka ️(jakby ktoś jeszcze tego nie wiedział :P ) powiedziała kiedyś, że na scenę nie wychodzi ona tylko jej sceniczne alter ego. Nawet nadała mu imię - Sasha Fierce. Pewna siebie i świadoma swoich atutów kobieta. Bardzo mi się podoba ten koncept. ️Na scenie możesz być kim tylko chcesz. W codziennym życiu jesteś nieśmiały? Spróbuj wyjść na scenę i zagrać kogoś innego. Nie ma ograniczeń! A potem? No potem to już łatwiej jest Ci stać się tą pewna siebie, łatwo nawiązującą kontakt z publicznością osobą także i w codziennym życiu.
6. Pracowitość i odpowiedzialność .
W tańcu nie da się odnosić sukcesów obijając się na treningach 🤷♀️ każdy tancerz przychodząc na trening wie, że nie przyszedł posiedzieć i pogadać z kolegami. To oczywiście też ale po treningu . Każdy wie, że trening to trening, nie ważne w jak cudownej i miłej atmosferze, ale trening trzeba wykorzystać w stu procentach.
Natomiast nauka odpowiedzialności zaczyna się już od pierwszej lekcji tańca, pierwszego ustawienia w choreografii, pierwszego podnoszenia, partnerowania. Nie możesz nie zjawić się na próbie generalnej, a co dopiero na występie. Nie możesz wystawić swojej ekipy, bo wiesz jak ciężko i długo pracowaliście na to żeby zaprezentować te 3 minuty na scenie. Każdy jest ważnym ogniwem. Dlatego nawet jak masz gorszy dzień to wstajesz i idziesz na trening, żeby nie zawieść swojej ekipy. Nawet jak masz kontuzje to przychodzisz i oglądasz trening, żeby być na bieżąco i nie odstawać po powrocie. Nie robisz sobie miesięcznych czy kilku tygodniowych przerw, bo wiesz, że ekipa nadal pracuje i będzie na wyższym poziomie. Nie narzekasz , że Ci się czegoś nie chce, nawet kiedy tak jest bo wiesz, że to się udziela. A przecież sukces ekipy zależy w dużej mierze od motywacji. I w końcu chodzisz systematycznie na treningi, a opuścisz zajęcia to masz naprawdę ważny powód, bo wiesz, że jeden za wszystkich a wszyscy za jednego.
Myślę, że gdyby nie taniec i wyzwania jakie stawia nigdy nie byłabym taką osobą, jaką jestem teraz. Mogę powiedzieć, że taniec i wszystkie sytuacje z nim związane ukształtowały w dużej mierze mój charakter. Potrafię walczyć o swoje, jestem pewna siebie i wiem co to znaczy ciężka praca. Jestem dumna z tego, że mam odwagę robić to co kocham i nie boję się kolejnych wyzwań. Dzięki temu, że jestem tancerką wiem też, że porażka nie jest końcem wszystkiego, a tylko jednym z etapów sukcesu i nigdy się nie poddaję. Dosłownie NIGDY. Taniec dał mi bardzo dużo, to moja droga życiowa i nie wyobrażam sobie siebie na innej.
Wiem ile dał mi taniec, wiem też jaka odpowiedzialność na nas- trenerach spoczywa. Często instruktor jest dla tancerza dużym autorytetem, dlatego w naszej szkole tańca staramy się kształtować nie tylko świetnych tancerzy, ale też silne charaktery, pracowitych, empatycznych i cudownych ludzi! A przede wszystkim tworzyć wielką taneczną rodzinę, w której każdy się liczy i każdy jest ważny <3
Wasza Aga